Η ασφάλιση των Γαλαξειδιώτικων πλοίων

Μέχρι το 1860 περίπου, οι Γαλαξειδιώτες πλοιοκτήτες ασφάλιζαν τα πλοία τους έναντι ασφάλιστρου σε ελληνικές ασφαλιστικές εταιρίες και σπανιότερα σε ξένες. Από το 1848 κινήθηκαν για να ιδρύσουν δικό τους ασφαλιστικό οργανισμό, με Γαλαξειδιώτες μετόχους.

Το 1860 ίδρυσαν την «Ανώνυμον Κινδυνασφαλιστικήν Εταιρείαν το ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΟΝ», που λειτούργησε πέντε χρόνια. Το 1866 ίδρυσαν την «Αλληλλέγγυον ασφάλειαν το ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΟΝ», που διελύθη το 1882. Μετά την έμπρακτη απόδειξη της επιτυχίας του θεσμού της αμοιβαίας ασφάλισης, ακολουθούν στο Γαλαξείδι άλλες έξι αλληλασφαλιστικές εταιρίες που ιδρύονται: το 1870 ή «Θαλάσσιος Αλληλασφάλεια η ΕΝΩΣΙΣ», το 1874 η «Αλληλασφάλεια Η ΕΙΡΗΝΗ», το 1880 η «Αλληλασφάλεια η ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ», το 1883 η «Αλληλασφάλεια η ΟΜΟΝΟΙΑ», προ του 1885 η «Αλληλασφάλεια ΟΙΑΝΘΗ» και το 1886 η «Θαλάσσιος Αλληλασφάλεια ο ΣΩΤΗΡ». Αυτές λειτούργησαν κατά διαστήματα και παράλληλα, καλύπτοντας μέχρι την εποχή της παρακμής, στις αρχές του 20ου αιώνα, τα τελευταία ιστιοφόρα του Γαλαξειδιού.

Για να ασφαλιστεί ένα πλοίο, χρειαζόταν αίτηση του ιδιοκτήτου προς την ασφαλιστική εταιρία. Ακολουθούσε πραγματογνωμοσύνη από μέλη της εταιρίας τα οποία με ειδική έκθεση ανέφεραν την κατάσταση του σκάφους και του εξοπλισμού του, όπως και την ακριβή εκτίμηση της αξίας τους. Επίσης έλεγαν τη γνώμη τους για τη διάρκεια της ζωής του πλοίου. Όταν το πλοίο γινόταν δεκτό στην αλληλασφάλεια, χορηγούσαν στους πλοιοκτήτες πιστοποιητικό ασφάλισής του. Οι αλληλασφάλειες κάλυπταν διάφορους θαλάσσιους κινδύνους οι οποίοι αναφέρονταν στο Καταστατικό τους. Εάν γινόταν ναυάγιο ή συνέτρεχε κάποιος άλλος λόγος, ο πλοιοκτήτης με αίτησή του προς την ασφαλιστική εταιρία ζητούσε αποζημίωση. Όταν η απόφαση του συμβουλίου της εταιρίας ήταν ευνοϊκή, καλούσαν τους συνεταίρους να καταβάλουν το ποσό που τους αναλογούσε για την αποζημίωση του παθόντος συνεταίρου. Μετά την καταβολή του ποσού, τους έδιναν τη σχετική απόδειξη.