Ιδιωτικός βίος

Οι Χαλειείς ζούσαν, όπως και οι υπόλοιποι αρχαίοι Έλληνες, πολύ απλά. Οι περισσότεροι ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ αρκετοί θα πρέπει να καταγίνονταν με την αλιεία και το εμπόριο και γενικά με την ναυτιλία.

Η καθημερινή ζωή τους δεν διέφερε πολύ από αυτήν των Ελλήνων χωρικών μέχρι την δεκαετία του 1960. Άρχιζε με το χάραμα και τελείωνε με τον ερχομό της νύχτας. Οι άνδρες ζούσαν και εργάζονταν κυρίως στο ύπαιθρο, ενώ οι γυναίκες έμεναν στο σπίτι, ετοίμαζαν το φαγητό, ύφαιναν τα ρούχα και τα στρωσίδια και μεγάλωναν τα παιδιά.

Η ενδυμασία τους ήταν απλή και μόνο στις γιορτές και στις πανηγύρεις φορούσαν κάτι καλύτερο. Τα ρούχα υφαίνονταν από λινάρι και μαλλί σε κάθετο αργαλειό, στον οποίο οι γυναίκες δούλευαν όρθιες. Οι κλωστές του κατακόρυφου στημονιού κρατιόντουσαν τεντωμένες με πήλινα βαρίδια, τις αγνύθες, που είχαν σχήμα φακοειδές, κωνικό ή πυραμιδοειδές. Τα ενδύματα, επειδή ήταν ριχτά, τα έζωναν στη μέση με υφασμάτινες ή δερμάτινες ζώνες, ενώ σπάνιες είναι οι μεταλλικές όπως μία από χαλκό, που χρονολογείται στην γεωμετρική περίοδο. Επίσης τα συγκρατούσαν στους ώμους με 8σχημες χάλκινες πόρπες, καθώς και με οστέινες περόνες.

Οι γυναίκες στολίζονταν με κοσμήματα, που φύλαγαν σε πήλινα ή ξύλινα (από ξύλο πύξου) κουτιά, τις πυξίδες. Τα κοσμήματα είτε ήσαν φυλαχτά, όπως το περίαπτο με την μορφή του Άμμωνος Διός, είτε είχαν πρακτική χρήση, όπως οι χάλκινοι σφηκωτήρες που έδεναν τα μαλλιά σε αλογοουρά ή σε βοστρύχους.

Οι αρχαίοι συνήθιζαν να αλείφονται με αρωματικά λάδια, που τα εισήγαγαν σε μεγάλα πήλινα αγγεία, τις πελίκες και τα διατηρούσαν σε μικρότερα πήλινα ή χάλκινα, όπως είναι, κατά εποχές, οι αρύβαλλοι, τα μακρόστενα αλάβαστρα και οι λήκυθοι, καθώς και τα πήλινα ή γυάλινα βαλσαμάρια. Δεν τους έλειπαν επίσης και οι αρωματικές αλοιφές, που φυλάσσονταν σε εξάλειπτρα, καθώς και τα ψιμμύθια, δηλαδή πούδρες για το πρόσωπο και βαφές για τα χείλη και τα βλέφαρα. Για τον καλλωπισμό χρησιμοποιούσαν χάλκινους, στρογγυλούς, καλογυαλισμένους καθρέφτες, όπως αυτός με πώμα, που στολίζεται με κεφαλή Αφροδίτης.

Η διατροφή τους ήταν απλή. Γάλα, τυρί, σταρένιο ψωμί, πίττες, όσπρια, ψάρια, πολλά λαχανικά και φρούτα, καθώς και ξηροί καρποί. Το κρέας ήταν αρκετά σπάνιο. Έσφαζαν κυρίως σε γιορτές και σε γλέντια, ενώ όλοι το γεύονταν και στα δημόσια δείπνα που ακολουθούσαν τις θυσίες στους θεούς. Το κύριο ποτό ήταν το κρασί, που το αποθήκευαν σε μεγάλα πήλινα πιθάρια, το σέρβιραν με χάλκινες ή πήλινες οινοχόες και το έπιναν με πήλινα ή μεταλλικά αγγεία (κύλικες, κανθάρους και σκύφους) και από την Ρωμαϊκή περίοδο και με γυάλινα.

Την τροφή την προετοίμαζαν σε μαρμάρινα γουδιά και τη μαγείρευαν σε αβαφείς πήλινες χύτρες στην εστία του σπιτιού στην κουζίνα. Στα άλλα δωμάτια βρίσκονταν οι κλίνες, ενώ στον γυναικωνίτη διαβίωναν οι γυναίκες και τα παιδιά.
Τα σπίτια φωτίζονταν με χάλκινα ή πήλινα λυχνάρια και σπανιότερα με δάδες και κεριά.